VERANO DEL MEMBRILLO

I   Párodos.

Ecce!

Vitae arduo tempore libera,

morti missa,

quae mes gelidis bracchis cingit.

Sola, non visibilis, aetheria…

Ecce!

Faciam nunc fascem vita et veritate,

quae omnia devorat

quam flamma accedet,

deinde, tristissima, cineres spargam.

II  Estásima

Ipse sua voce

verum nomen mihi dedit.

Dulces onus animae meae fuit:

indelebiles blanditiae suae…

III Éxodo.

Quod Semper exstincta vixi,

nihil nisi vanam spem doleo.

Postremo, mea vita impercepta

quam parvus pulveris apex fuit.

Ad amoris limina clamavi:

“Nihil tibi, nisi spes”.

Solitudo nunc pulcherrimis vetibus

me involvit,

anima mea dulcitudinis

aliquid tamen servat,

omnino primus lucis fulgor

 non exstinguitur.

Texto musical de Verano del membrillo

(Versión latina: Nani Fernández de Heredia)