I Párodos.
Ecce!
Vitae arduo tempore libera,
morti missa,
quae mes gelidis bracchis
cingit.
Sola, non visibilis, aetheria…
Ecce!
Faciam nunc fascem vita et
veritate,
quae omnia devorat
quam flamma accedet,
deinde, tristissima, cineres
spargam.
II Estásima
Ipse sua voce
verum nomen mihi dedit.
Dulces onus animae meae
fuit:
indelebiles blanditiae suae…
III Éxodo.
Quod Semper exstincta vixi,
nihil nisi vanam spem doleo.
Postremo, mea vita impercepta
quam parvus pulveris apex fuit.
Ad amoris limina clamavi:
“Nihil tibi, nisi spes”.
Solitudo nunc pulcherrimis vetibus
me involvit,
anima mea dulcitudinis
aliquid tamen servat,
omnino primus lucis fulgor
non exstinguitur.
Texto musical de Verano del membrillo
(Versión latina: Nani Fernández de Heredia)